با رهبری شاه،عراق را از اروند رود راندیم و کنسر سیوم ملغی و نفت بطور کامل ملی شد

کالبدشکافی روشنفکری نفتی

ویلسون ،نخست وزیر بریتانیا به شاه ایران ادای احترام میکند

منوچهر یزدی - حزب پان ایرانیست

قسمت پانزدهم

تجاوز عراق به مرز های ایران در بحبوحه چا لش با کنسر سیوم

شاه: من نمیتوانم آینده کشورم را بر اساس وعدهای شما بنا کنم

صنعت نفت بدور از هوچی گری سیاسی ملی شد

روز 23 اسفند 1345 عبدالرحمن عارف رییس جمهور عراق همراه همسرش به تهران آمد و به پا 

یان در گیری ها دل بست و ظاهرا اتش بس بر قرار گردید . عارف بوی جنگ را در خاور میانه استشمام کرده بود و میخواست خیال اش از سوی تهران اسوده باشد تا بتواند در میدان دیگری شا نس اش را تجربه کند .

سال 1346با نفیر جنگ در خاورمیانه آغاز گشت .... روز بیست فروردین بین سوریه و اسرائیل جنگ در گرفت و شش کشور 

عربی آمادگی خود را برای جنگ علیه اسرائیل اعلام کردند .

روز 21 اردیبهشت 1346 محمد رضا شاه در یک مصاحبه با خبر گزاری آلمان اظهار داشت :

" ایران حضور عبدالناصر را در خلیج فارس تحمل نمیکند ... "

پنج روز بعد مصر و اسرائیل آماده جنگ شدند و روز اول خرداد سر بازان عراق برای نبرد با اسراییل وارد مصر شدند .

روز 15 خرداد 1346 نبرد هوایی بین اسرائیل و مصر در گرفت و 44 هواپیمای اسرائیلی و 127 هواپیمای مصری منهدم شدند و مصریها همراه با اعراب جنگ را باختند و روز 20 خرداد عبد الناصر استعفا کرد . گرچه مجلس آن را نپذ یرفت ولی پر و بال یکی از دشمنان ایران ریخته شد .

در ایران دستور تعقیب تیمور بختیار که علیه شاهنشاه ایران دست به اقداماتی در خارج از کشور زده بود صادر شد و در روز 27 امرداد عده ای به اتهام همکاری با بختیار دستگیر شدند .

روز 16 شهریور 1346 مجلس موسسان چهار اصل از متمم قانون اساسی را اصلاح کرد و قرار شد در صورت در گذشت پادشاه ، چنانچه ولیعهد به سن قا نونی نرسیده باشد ، فرح پهلوی شهبا نوی ایران نایب السلطنه گردد .

روز 4 آبان مراسم تاجگذاری محمد رضا شاه و فرح پهلوی و رضا پهلوی ولیعهد در کاخ گلستان انجام پذیرفت .... مخالفان 

نظام به سوژه ای جدید برای تخطئه خاندان پهلوی دست یافته بودند و همراه و همصدا با قدرتهای بیگانه به تخریب چهره ایران و هویت ملی ما دست میزدند .

روز 3 بهمن ماه 1346 پنجمین چاه نفت در خلیج فارس به نفت رسید .

سال 1346 با قرارداد تاسیس کارخانه ذوب اهن و فروش گاز به شوروی به پا یان رسید و سال 1347 آغاز گشت تا شاهد چالش های جدید بین کنسر سیوم و ایران برای افزایش در امد باشد .

روز 26 تیر ماه 1347 عارف با کودتای نظامی سرنگون شد و ژنرال حسن البکر رییس جمهور شد ... این هم از خاصیت 

حکومتهای جمهوری است که با انقلاب و یا کودتا و یا شورش میتوان رییس جمهور شد و بر کالسکه جمهوریت که بار دمکراسی را میکشد سوار شد ... !! و نظام پادشاهی را ارتجاعی دانست .... استعمار گران همیشه با یک قدرت متمر کز دائمی مشگل داشته اند و برای حذف یک پادشاه باید دست به دسیسه های دامنه دار و هزینه های بسیار میزدند اما در حکومت های جمهوری این امر تحصیل حاصل است و هر 4 سال یکبار با نام آزادی یکی را می آورند و یکی دیگر را میبرند و اگر لازم شد او را حفظ میکنند و ریاست جمهوری را در خاندانش موروثی مینمایند و آب هم از آب دمکراسی تکان نمیخورد .... !!

30 فروردین 1348 دولت ایران استخوان بزرگی را که انگلیسها در زخم شط العرب کاشته بودند بیرون کشید و عهد نامه مرزی ایران و عراق را که در سال 1317 امضا شده بود بی ارزش اعلام کرد و بلافاصله نیرو هایش را در مرز اماده مقا بله احتمالی نمود . دو روز بعد دولت عراق به تیمور بختیار گذر نامه عراقی داد و به شکنجه و آزار ایرانیهای مقیم پرداخت و عده ای را اخراج کرد . آیت الله حکیم به عنوان اعتراض از حوزه علمیه نجف خارج و حوزه تعطیل گردید... کردها تا سیسات نفتی عراق را منفجر کردند .

در این میان روشنفکران سیاسی نهضت ازادی و جبهه ملی و مجاهدین خلق و فداییان خلق و فداییان اسلام و توده ایها و ملی – مذهبی ها بیکار ننشسته بودند و در تقابل با روشنفکران غیر سیاسی ولی سازنده و میهن پرست از هیچ خیا نت و جنایتی رویگردان نبودند که به آنان در کتاب کالبد شکافی روشنفکران پرداخته ام ....

عراق به سرزمین توطئه علیه تمامیت ارضی و استقلال ایران و به کانون اپوریسون نظام شاهنشاهی تبد یل شده بود ... دیگر 

مسکو به روشنفکران چپی میدان عمل نمیداد چون بر قراری روابط حسنه با اتحاد جماهیر شوروی ، آن کشور را از هیبت یک دشمن خارج و به یک همسایه قابل تامل تبدیل کرده بود ...

 بنا براین روشنفکران سیاسی باید سر در آغل دیگری فرو میبردند که پیدا کردند ....قاهره و بغداد دو مکانی بودند که تحصیلکرده های فدراسیونی از آن آخور ها تغذیه میکردند ...

هر قدر سر وصدای مخالفان اقتدار ایران بیشتر میشد بهانه جویی های کنسر سیوم نیز افزایش می یافت بطوری که تعهد افزایش تولید نفت برای دستیابی به در آ مد بیشتر نادیده گرفته شد .... مذاکرات و رایزنیها ی بی فایده دو سال طول کشید ... تا آ نجا که شاهنشاه یکبار دیگر به میدان آمد و روز 22 اسفند 1347 به کنسر سیوم اخطار کرد که در آمد ایران باید ظرف دو ماه آینده به یک میلیارد دلار برسد . کنسرسیوم اجرای این اخطار را " افزایش بی رویه تولید نفت " تلقی نمود .

در پاسخ به تعلل کنسرسیوم ، شرکت ملی نفت ایران بار دیگر اخطار کرد :

" .... در صورت عدم موافقت کنسر سیوم با پرداخت اضا فه در آمد ایران تا بیستم اردیبهشت 1348 ، ایران نصف منابع نفتی خود را در اختیار خواهد گرفت ..."

این اخطار بمنزله " نقض یک طرفه قرار داد 1333 " تلقی شد و کنسرسیوم قول دا د : " کوشش خواهد کرد " در آینده خواست ایران را تامین کند .

اما شاهنشاه که از تعلل کنسر سیوم نا خرسند بود روز 21 اردیبهشت 1348 یعنی یک روز پس از پایان مهلت ضرب الاجل دوماهه ، در مصاحبه ای با روز نامه تایمز مالی چاپ لندن ، به عنوان پرچمدار سیاست مستقل و ملی ایران چنین بیان داشت :

" ... من به هیچوجه حاضر نیستم پیشنهاد کنسر سیوم را مبنی بر اینکه فقط " کوشش خواهد کرد " در آمد نفت ایران را به رقم یک میلیارد برساند بپذیرم . من نمیتوانم اینده کشورم را بر اساس وعده بنا کنم . آنچه من میگویم کاملا روشن است . من میگویم این نفت مال ما است . استخراجش کنید و اگر نمی کنید ، خودمان آن را استخراج خواهیم کرد ... "

یک هفته بعد از این اخطار ، مدیران کنسر سیوم تسلیم شدند و رسما تعهد کردند در آمد ایران را به یک میلیارد دلار در سال برسانند پیروزی ایران در این نبرد نفتی از پادشاه ایران یک چهره مبارز و درخشان ساخت و با اعتماد به نفسی که پیدا کرده بود هدایت اوپک را به عهده گرفت و در صدد بر امد که به این سازمان تحرک بیشتری بدهد و علیرغم کار شکنی کشور های صنعتی ، نمایندگانی به کشور های نفتی اعزام داشت تا آنان را برای اتخاذ تصمیمات جدی و همکاری با ایران آماده نماید . کوششهای رهبر ایران به نتیجه رسید و سر انجام اوپک در بیستمین اجلاس خود در الجزایر در تاریخ چهارم امرداد 1349 به مرحله نوینی از توافق رسیدند و شرکتهای نفتی نیز پذیرفتند که اوپک به عنوان مرجع و طرف مذاکره با شرکتهای نفتی باشد .

تهران به کانون مذاکرات اقتصا دی و سیاسی تبدیل شده بود . دعوت از کشور های عراق و عربستان به عنوان نماینده کشورهای عضو اوپک به تهران و مذاکره آنان با شرکتهای نفتی به کنفرانس تهران اعتبار ویژه ای بخشید . پادشاه ایران در این کنفرانس نطق تاریخی کرد .... دو هفته بعد روز 25 بهمن 1349 قرارداد جدید بهای نفت به امضا رسید و اقتصاد نفت جهان وارد فاز جدیدی از تاریخ خود شد . بهای نفت از 75/1 دلار به 18/2 دلار رسید . افزایش صد در صدی بهای نفت در واقع به انفجار بمب در اقتصاد جهان تفسیر گردید و تبلیغات گسترده ای علیه شاهنشاه ایران در جراید د نیا براه افتاد تا جایی که برخی منابع غربی به ایشان لقب " دشمن شمار یک آسا یش بشر " دادند و ابر قدرتی ایران را به رسمیت شناختند .

در فوریه 1973 ، آمریکا قیمت دلار را ده در صد کاهش داد و اوپک نیز در اکتبر همان سال در یک اقدام غیر قا بل پیش بینی و بدون موافقت قبلی کمپانیهای نفتی بهای هر بشکه نفت را 12/5 دلار اعلام داشت .... در ماه دسامبر نیز اوپک قیمت اعلام شده برای هر بشکه را 51/11 دلار تعیین کرد که از اول ژانویه 1974 به مرحله اجرا در می آمد .

در سال 1976 بهای نفت 71/12 دلار و از زوئیه 1977 بهای تعیین شده 3/13 دلار .

بر اساس تصمیم اوپک در اجلاس ابو ظبی قیمت نفت خام پایه برای سال 1979 به شرح زیر اعلام گردید :

از اول ژانویه تا آخر مارس 335/13 دلار - از اول آوریل تا آخر ژوئن 9843/13 - از اول ژوئیه تا تا آخر سپتامبر 161/14 

دلار - از اول اکتبر تا پایان سال 1979 میلادی 542/14 دلار .

ایران در اوپک نقش کلیدی داشت و افزایش قیمتها به حساب ایران منظور میگردید و فشار های بین المللی و داخلی فراوانی بر دوش پادشاه ایران بود .... افزایش بهای نفت همه تقاضای ایران را در بر نمی گرفت بلکه ایران میخواست کنسر سیوم در اصل قرار داد تجدید نظر نماید و شرکتها زیر بار نمیرفتند .

عاقبت چون استدلالهای ایرا ن در بحث و مذاکره با کنسرسیوم به جایی نرسید ، از اسلحه تهدید استفاده شد ، بد ین معنا که شخص پادشاه ایران به شرکتهای عضو کنسر سیوم اولتیماتوم داد که :

" چنانچه حاضر به تجدید نظر در قرارداد 1954 نشوند و به عقد یک پیمان جدید تن ندهند به قراردا د کنسرسیوم در سال 1979 پایان داده خواهد شد و دوره های بعدی تمد ید نخواهد گشت ."

اخطار شاهنشاه ایران به کنسر سیوم نفتی در صدر خبر های جهان قرار گرفت و به موضوع روز تبد یل شد

بالاخره پافشاری شاهنشاه بر اساس شیوه گام به گام ، ایران به هدف نهایی که حاکمیت کامل بر صنایع نفت ایران بود نایل گشت و در 25 اسفند 1351 برابر با 16 مارس 1973 قرار داد با کنسر سیوم ملغی و صنایع نفت ایران کاملا ملی گردید .

ملت ایران با فداکاریها و مدیریت شایسته پادشاه ایران به آرزوی دیرین خود رسید و در تمام سالهای مبارزه با کنسر سیوم فقط شخص محمد رضا شاه بود که تاوان پایداری اش را در نبرد با شرکتهای نفتی میپرداخت و انواع اتهامات و دروغ پردازیها و نامردیهای سیاسی را تحمل میکرد و از جان خود مایه گذارده بود تا ایران در جایگاه والای خود قرار گیرد و از اقتدار ملی بر خوردار شود .

در آن روز کارخانه ذوب آهن اصفهان نیز با حضور الکسی کاسگین رئیس شورای وزیران شوروی گشا یش می یا فت و ایران به یکی دیگر از آرزوها یش دست می یا فت . در آن روز شاهنشاه در سخنانی بیان داشتند :

" ... با کوتاه شدن دست کمپانی های خارجی از منابع نفت کشور ، اکنون اخذ هر گونه تصمیم و اداره حقیقی و کامل منابع نفت و مالکیت تمام تاسیسات نفت ایران ، به ایران واگذار خواهد شد و شرکتهای معتبر و منظم نفتی خارجی فقط سفارش کننده مقدار نفتی که ما میتوانیم به آنها تحویل بدهیم خواهند بود .... "

نفت ایران بدون هوچی گری و تنها با خردمندی پادشاه ایران وتیم روشنفکران اقتصادی و نفتی ملی گردید با این تفاوت که شانه توده های مردم زیر پای سیا ستمداران حرفه ای له نشد .... شعار زنده باد و مرده باد داده نشد .... بساط عوامفریبی گسترده نگردید و جمعی عوام زده نشدند ... موانع و کار شکنی بود اما درایت و تیز هوشی برای رفع مانع نیز وجود داشت .... جنگ و توطئه به راه انداختند ولی تد بیر شاهانه ، جنگ را به صلح و دشمن را به اطاعت واداشت . تا شماره دیگر و سخنی دیگر .... خدا یارتان پاینده ایران